Domatesler neden bir serada bir çalıya çatlar?
Hasatın kalitesini artırmak için bahçıvanlar sera barınakları inşa eder, ancak sebzeleri dış hasar ve enfeksiyondan korumazlar. Domateslerin seradaki bir çalıya neden çatladığını düşünün.
Domatesler neden bir serada bir çalıya çatlar?
Çeşit seçimi
Domateslerin çatlama direnci çeşide bağlıdır. Sert et yapısına sahip sarı domatesler, kırmızı, yumuşak çeşitlere göre çatlamaya daha yatkındır. Yetiştiriciler, "Harlequin", "Centaur", "Favorite", "Our Masha", "Beautiful Lady", "Diva", "Vasilievna", "Straus", "F1 Boomerang" ve "Podmoskovny" gibi daha az çatlama melezleri geliştirdiler.
Diğer çeşitler, yetiştirme koşullarında daha talepkardır.
Tatiana Orlova (Tarım Bilimleri Adayı):
Meyvenin çatlama direncini ve kabuğunun durumunu etkiler. Deri hücreleri iyi esnekliğe sahip olan türler bu fenomene daha az duyarlıdır.
Toprak nem seviyesi
Sıcak havalarda polikarbonat altında, yetersiz nem nedeniyle toprak kurur, domateslerin üzerindeki kabuk sertleşir. Sulamadan sonra büyüme devam eder, bitkinin hassas yapısı nem ve patlamaların basıncına dayanmaz. Böyle bir sorunu önlemek için seranın duvarlarının kireç sütü ile sulanması tavsiye edilir. Güneş ışınları yansıtılır ve içeriye girmez. Ayrıca sera doğal kumaştan yapılmış hafif bir bezle kaplanmıştır. Toprağın sulanması eşit ve düzenli olarak yapılır.
Sıcaklık ve nem
Domatesler termofilik bitkilerdir. Domateslerin saat 17: 00'den sonra sulanması tavsiye edilir. Gece sıcaklığı 13 ° C'nin altında ise, sabah saat 11'de sulama yapılır. Gün boyunca yüksek hava sıcaklıklarında havalandırma gereklidir. Bitkilerin ısı şokuna uğramaması için seradaki kapı en geç 7-8 am açılır. Toprağın nem içeriği% 50'den az olmamalıdır ancak toprağın doldurulması da gerekli değildir.
Yeşil meyvelerin eti yoğun olduğundan çatlama olasılıkları daha yüksektir. Sonbaharda, çalıların üzerinde hala birçok meyve var, ancak büyümeleri artık arzu edilmiyor, bu nedenle sebze yetiştiricileri sürgünleri sıkıştırıyor. Bu işlem sonucunda köklerden gelen su meyveye büyük miktarlarda girer. Aşırı nemden çatlarlar.
Yararlı maddelerle yetersiz beslenme
Besin eksiklikleri çatlamaya neden olabilir.
Bazı besin maddelerinin eksikliği, domateslerin serada çatlamasına da yol açar:
- Kalsiyum eksikliği ile yapraklar sarı bir renk alır ve yavaş yavaş ölür.
- Bakır eksikliği ile yapraklar beyazlaşır, büyümeyi yavaşlatır ve sürgünler zayıflar. Pedinküller solar ve düşer.
- Azot eksikliği ile bitkinin oluşumu yavaşlar, yaprakların rengi değişir, meyveler olgunlaşmamış ve hasta görünür.
- Yetersiz potasyum miktarı ile meyvelerin içi siyaha döner.
- Bor eksikliği ile bitki gür ve kısır hale gelir.
- Magnezyum eksikliği ile domatesler erken olgunlaşır, ancak büyümez.
Domates mahsulünün kalitesi de aşırı besin yüklemesinden etkilenir.
Çatlama nasıl önlenir
Domateslerin çatlamasını önlemek için uygun şekilde bakılmalıdır. İz element eksikliğinin belirtileri varsa, bitkiler tamamen iyileşene kadar üst pansuman yapılır.
Kök gelişimi döneminde domateslerin düzgün ve düzenli sulanması önemlidir. Su doğrudan köklere verilir. Güneşli havalarda, sulama her 3 günde bir ve yağmurlu havalarda - her 5 günde bir yapılır.
Meyve olgunlaşması sırasında sulama sıklığı haftada bire düşürülür. Deliğe su dökülür, emilmesi beklenir, sonra tekrar sulanır. Damla sulama, doğaçlama yöntemlerle yapılır. Bunun için:
- alt plastik şişelerde kesilir;
- kapaklarda delikler açın;
- huniler, boynu aşağı bakacak şekilde bitkinin yanına yerleştirilir, suyla doldurulur.
Nem emici toprağın kullanılması, toprağın kurumasını önler. Sulamadan sonra, serada yaklaşık% 60-75'lik bir nem seviyesini korumak için toprak, kesilmiş otlarla malçlanır.
Tatiana Orlova (Tarım Bilimleri Adayı):
Domates meyvelerinin çatlaması sadece sunumunda bir bozulma değildir. En büyük sorun, çatlamış meyvenin herhangi bir mantar veya bakteri enfeksiyonuna açılan kapı olmasıdır. Çatlaklı meyveler kısa bir süre sonra çürür. Bir domates, beyaz veya kahverengi meyve aşamasında kırılırsa, olgunlaşmadan çürür. Bu nedenle çatlamanın önlenmesi, domates mahsulünün miktarının ve kalitesinin korunmasıdır.
